اسلایدر

ولادت با سعادت
حضرت عبدالعظیم علیه السّلام در سال 173 هجری قمری در شهر مقدّس مدینه
واقع شده است و مدّت 79 سال عمر با برکت او با دوران امامت چهار امام
معصوم یعنی امام موسی کاظم علیه السّلام، امام رضا علیه السّلام، امام
محمّدتقی علیه السّلام و امام علیّ النّقی علیه السّلام مقارن بوده، محضر
مبارک امام رضا علیه السّلام، امام محمّد تقی علیه السّلام  و امام هادی 
علیه السّلام را درک کرده و احادیث فراوانی از آنان روایت کرده است .

این
فرزند حضرت پیامبر صلّی الله علیه و آله وسلّم، از آنجا که از نوادگان
حضرت امام حسن مجتبی علیه السّلام است به حسنی شهرت یافته است .

حضرت
عبدالعظیم الحسنی علیه السّلام از دانشمندان شیعه و از راویان حدیث ائمه
معصومین علیهم السّلام و از چهره‌های بارز و محبوب و مورد اعتماد، نزد اهل
بیت عصمت علیهم السّلام و پیروان آنان بود و در مسایل دین آگاه و به معارف
مذهبی و احکام قرآن، شناخت و معرفتی وافر داشت .

ستایشهایی
که ائمه معصومین علیهم السّلام از وی به عمل آورده اند، نشان دهنده شخصیّت
علمی و مورد اعتماد اوست؛ حضرت امام هادی علیه السّلام گاهی اشخاصی را
سؤال و مشکلی داشتند، راهنمایی می‌فرمودند که از حضرت عبدالعظیم الحسنی
علیه السّلام  بپرسند و او را از دوستان حقیقی خویش می‌شمردند و معرّفی
می‌فرمودند .

در آثار علمای شیعه نیز، تعریفها و ستایشهای عظیمی
درباره او به چشم می‌خورد، آنان از او به عنوان عابد، زاهد، پرهیزکار،
ثقه، دارای اعتقاد نیک و صفای باطن و به عنوان محدّثی عالیمقام و بزرگ یاد
کرده اند؛ در روایات متعدّدی نیز برای زیارت حضرت عبدالعظیم علیه السّلام،
ثوابی همچون ثواب زیارت حضرت سیّد الشهدا، امام حسین علیه السّلام بیان
شده است.

زمینه‌های مهاجرت حضرت عبدالعظیم علیه السّلام  از مدینه
به ری و سکونت در غربت را باید در اوضاع سیاسی و اجتماعی آن عصر جستجو
کرد؛ خلفای عبّاسی نسبت به خاندان حضرت پیامبر صلّی الله علیه و آله و
سلّم و شیعیان ائمه علیه السّلام  بسیار سختگیری می‌کردند، یکی از
بدرفتارترین این خلفأ متوکّل بود که خصومت شدیدی با اهل بیت علیهم السّلام
داشت، و تنها در دورت او چندین بار مزار حضرت امام حسین علیه السّلام  را
در کربلا تخریب و با خاک یکسان ساختند و از زیارت آن بزرگوار جلوگیری به
عمل آوردند.

سادات و علویّون در زمان او در بدترین وضع به سر
می‌بردند .حضرت عبدالعظیم علیه السّلام  نیز از کینه و دشمنی خلفا در امان
نبود و بارها تصمیم به قتل آن حضرت گرفتند و گزارشهای دروغ سخن چینان را
بهانه این سختگیری‌ها قرار می‌دادند، درچینن دوران دشوار و سختی بود که
حضرت عبدالعظیم علیه السّلام به خدمت حضرت امام هادی علیه السّلام  رسید و
عقاید دینی خود را بر آن حضرت عرضه کرد، حضرت امام هادی علیه السّلام  او
را تأیید فرموده و فرمودند: تو از دوستان ما هستی .

دیدار حضرت
عبدالعظیم علیه السّلام در سامرا با حضرت امام هادی علیه السّلام  به
خلیفه گزارش داده شد و دستور تعقیب و دستگیری وی صادر گشت، او نیز برای
مصون ماندن از خطر، خود را از چشم مأموران پنهان می‌کرد و در شهرهای مختلف
به صورت ناشناس رفت و آمد می‌کرد و شهر به شهر می‌گشت تا به ری رسید و
آنجا را برای سکونت انتخاب کرد. علّت این انتخاب به شرایط دینی و اجتماعی
ری در آن دوره بر می‌گردد که وقتی اسلام به شهرهای مختلف کشور ما وارد گشت
و مسلمانان در شهرهای مختلف ایران به اسلام گرویدند، از همان سالها ری یکی
از مراکز مهمّ سکونت مسلمانان شد و اعتبار و موقعیّت خاصّی پیدا کرد .
زیرا سرزمینی حاصلخیز و پرنعمت بود، عمرسعد هم به طمع ریاست یافتن بر ری
در حادثه جانسوز کربلا، حضرت حسین بن علی علیه السّلام را به شهادت رساند.
در ری هم اهل سنّت و هم از پیروان اهل بیت علیهم السّلام زندگی می‌کردند و
قسمت جنوبی و جنوب غربی شهر ری بیشتر محلّ سکونت شیعیان بود.

حضرت
عبدالعظیم علیه السّلام به صورت یک مسافر ناشناس، وارد ری شد و در محلّه
ساربانان در کوی سکّه الموالی به منزل یکی از شیعیان رفت، مدّتی به همین
صورت گذشت. او در زیرزمین آن خانه به سر می‌برد و کمتر خارج می‌شد، روزها
را روزه می‌گرفت و شبها به عبادت و تهجّد می‌پرداخت، تعداد کمی از شیعیان
او را می‌شناختند و از حضورش در ری خبر داشتند و مخفیانه به زیارتش
می‌شتافتند، امّا می‌کوشیدند که این خبر فاش نشود و خطری جانِ حضرت را
تهدید نکند.

پس از مدّتی، افراد بیشتری حضرت عبدالعظیم علیه السّلام
را شناختند و خانه‌اش محلّ رفت و آمد شیعیان شد، نزد او می‌آمدند و از
علوم و روایاتش بهره می‌گرفتند و عطر خاندان عصمت علیهم السّلام را از او
می‌بوئیدند و او را یادگاری از امامان خویش می‌دانستند و پروانه وار گردِ
شمعِ وجودش طواف می‌کردند.

حضرت عبدالعظیم علیه السّلام میان
شیعیان شهرری بسیار ارجمند بود و پاسخگویی به مسایل شرعی و حلّ مشکلات
مذهبی آنان را برعهده داشت؛ این تأکید، هم گویای مقام برجسته حضرت
عبدالعظیم علیه السّلام است و هم می‌رساند که وی از طرف حضرت امام هادی
علیه السّلام در آن منطقه، وکالت و نمایندگی داشته است؛ مردم سخن او را
سخن امام علیه السّلام می‌دانستند و در مسایل دینی و دنیوی، وجود او محور
تجمّع شیعیان و تمرکز هواداران اهل بیت علیهم السّلام بود.

روزهای
پایانی عمر پربرکت حضرت عبدالعظیم علیه السّلام با بیماری او همراه بود،
آن قامت بلند ایمان و تلاش، به بستر افتاده بود و پیروان اهل بیت در
آستانه محرومیّت از وجود پربرکت این سیّد کریم قرارگرفته بودند، اندوه
مصیبتهای پیاپی مردم و روزگار تلخ شیعیان در عصر حاکمیت عبّاسیان برایش
دردی جانکاه و مضاعف بود؛ در همان روزها یک رویای صادقانه حوادث آینده را
ترسیم کرد: یکی از شیعیان پاکدل ری، شبی درخواب حضرت رسول صلّی الله علیه
وآله و سلّم را در خواب دید. حضرت پیامبر اکرم صلّی الله علیه و آله و
سلّم  به او فرمود: فردا یکی از فرزندانم در محلّه سکّه المولی چشم از
جهان فرو می‌بندد، شیعیان او را بردوش گرفته به باغ عبدالجبّار می‌برند و
نزدیک درخت سیب به خاک می‌سپارند.

سحرگاه به باغ رفت تا آن باغ را
از صاحبش بخرد و افتخار دفن شدن یکی از فرزندان پیامبر صلّی الله علیه و
آله و سلّم را نصیب خویش سازد، عبدالجبّار که خود نیز خوابی همانند خوابِ
او را دیده بود، به رمز و راز غیبی این دو خواب پی برد و برای اینکه در
این افتخار، بهره‌ای داشته باشد، محلّ آن درخت سیب و مجموعه باغ را وقف
کرد تا بزرگان و شیعیان در آنجا دفن شوند.

همان روز
حضرت چشم از جهان فرو بست. خبر درگذشت این نواده رسول اکرم صلّی الله علیه
وآله و سلّم  دهان به دهان گشت و مردم با خبر شدند و جامه‌های سیاه
پوشیدند و بر در خانه حضرت عبدالعظیم الحسنی علیه السّلام گریان و مویه
کنان گرد آمدند؛ پیکر مطهّر او را غسل دادند، به نقل برخی مورّخان در
هنگام غسل، در جیب پیراهن او کاغذی یافتند که نام و نسب خود را در آن
نوشته بود؛ بر پیکر او نماز خواندند، تابوت او را بردوش گرفتند و با
جمعیّت انبوه عزادار به سوی باغ عبدالجبّار تشییع کردند و پیکر مطهّرش را
در کنار همان درخت سیب که رسول خدا صلّی الله علیه وآله و سلّم به آن شخص
اشاره کرده بود، دفن کردند تا پاره‌ای از عترت مصطفی صلّی الله علیه وآله
و سلّم در این باره به امانت بماند و نورافشانی کند و دلباختگان خاندان
پیامبر صلّی الله علیه وآله و سلّم از مزار این ولیّ خدا فیض ببرند.

منبع : www.tebyan.com